4 januari

Na een regenachtige nacht opnieuw mooi weer! We hebben geweldig geluk gehad deze vakantie. De temperaturen waren een graad of 4 boven normaal, maar in de zon was het vaak rond de 20 graden.

Catania staat niet standaard op het programma, maar de er was tijd en geld over om deze mooie stad te zien. De ruim 300.000 inwoners tellende stad heeft als beschermheilige Santa Agatha (die met die borsten). Je ziet op veel gebouwen ook een A staan. De stad werd in 1669 verwoest door de Etna, en in 1693 door een aardbeving. De stad werd grotendeels in barokke stijl herbouwd, vooral met lavastenen, waardoor veel gebouwen grijs en zwart zijn. Het symbool van de stad is een olifant, waarvan een beeld, met ietwat vreemde verhoudingen, staat op het plein voor de dom.

Er waren een paar mooie pleinen een, ruines van een oud Romeins theater, in lavastenen gebouwd, een vismarkt (waar veel schelpdieren nog gewoon bewegen), een beeld van Bellini (een beroemde componist). Op een van de pleinen zat een gitarist Siciliaanse muziek te spelen. Een melodie leek precies op het refrein van "de Troubadour" van Lenny Kuhr, in de jaren 60 winnares van het eurovisie songfestival. Zou de componist geinspireerd zijn geraakt door deze muziek?

Om 14.00 moesten we vliegen. Het inchecken ging soepel. Diane nam van iedereen persoonlijk afscheid. Zij zou pas om 18.30 vliegen. Op de tussenstop in Rome lekker kip met aardappelen gegeten. Het volgende vliegtuig had zo'n 45 minuten vertraging vanwege het slechte weer in Amsterdam. Eventjes dacht ik dat ik de laatste trein naar Groningen niet zou halen, maar dat viel mee. Wel was de verzorging van AllItalia weer karig: weer geen maaltijd (maar ik las dat zelfs de KLM op intercontinentale vluchten de maaltijden heeft afgeschaft). De landing was, vanwege de wind, nogal wiebelig, maar we kwamen veilig aan.

Bij de bagageband afscheid genomen van iedereen. Binnenkort krijgen al mijn reisgenoten een mail met de link van mijn verslagen en foto's. Helaas was er geen tijd meer om een snack bij de Burger King te nemen, want mijn trein vertrok vrijwel direct nadat ik Schiphol had verlaten.

Gelukkig geen vertraging, waardoor ik de bus van 0.00 naar mijn huis kon nemen. Daar nog even tv gekeken en op de bank in slaap gevallen.

Het was een leuke groep, maar wel veel 65-plussers, ook van de "jongeren" waren er velen 60+. Het voordeel van ouderen is dat men iha meer levenservaring heeft en goed kan vertellen over allerlei zaken in hun leven. Wijsheid is een van de grootste deugden van het leven en ik had geluk dat eningen van onze groep deze deugd bezaten. Nadeel is dat ze 's avonds vaak hun rust willen pakken. Ik zou soms wel langer ergens blijven rond willen hangen en hoef niet perse om 18.00 in het hotel terug te zijn, om daar al een uurtje later aan de maaltijd te zitten.

Een groot voordeel om in deze tijd van het jaar op vakantie te gaan naar Sicilie, is de rust op de sites. We konden alles goed zien en het was niet te warm. Diane liet zien wat de meerwaarde van een reisleider kan zijn. Met haar grote feitenkennis van kunst, Romeins/Griekse geschiedenis en de mythologie, aangevuld met anekdotes uit haar persoonlijke leven in Italie, die model stonden voor veel Italiaanse gewoontes, kon ze ons bijzonder boeien. Een geweldige reisleider! Trouwens ook de andere gidsen (Anna en Giovanna) waren zeer goed.

Toch kan de reis naar mijn idee op een aantal punten nog wel verbeterd worden. De reis staat voor 90% in het teken van Griekse/Romeinse/Normandische kunst en architectuur, de Etna is de enige uitzondering. Iets toevoegen over de Mafia (in Corleone schijnt een museum te zijn) of WOII (Patton en Montgomery hebben hier gevochten) kunnen de reis iets afwisselender maken. Wellicht is het mogelijk om de hotels iets minder in de middle of nowhere neer te zetten. Als je makkelijker in het centrum van Palermo of Catania kunt komen, zijn de avonden misschien interessanter.

De formule eten in het hotel bevalt me ook minder. Het is eten wat de pot schaft, terwijl het juist leuk is om met een gedeelte of de hele groep zelf een restaurant uit te zoeken.
De reisgids is vrijwel uit mijn bijna 700 pagina's tellende Ludlum boek ook. Gelukkig was er nog een biografie van Tony Blair, waarvan ik op de terugreis nog 150 pagina's kon lezen.

Volgende vakantie nog niet bekend, hopelijk kan ik iets mee maken van de Olympische sfeer in Londen.