Pantanal

In het tweede gedeelte van de reis heb ik weinig tijd gehad om reisverslagen te schrijven. De reis was vermoeiend, en er was lang niet altijd (goed werkend) internet. Daarom maar vanuit Nederland de laatste verslagen.

De Pantanal is een groot wetland (moerasgebied) dat voor het grootste gedeelte in Brazilië ligt, maar ook in Bolivia en Paraguay. Er zijn veel dieren te spotten, waaronder jaguars, anacondas, verschillende soorten vogels, aapjes en nog wel meer.
We overnachtten in een resort met zwembaden en sportvelden, maar dat vooral gebruikt werd om als uitvalsbasis voor tochten te voet, per truck boot en paard in de Pantanal. Ook hebben we op Piranhas (letterlijk gevaarlijke vis) gevist. Dat werd niet echt een succes: met 14 man vingen we slechts vijf vissen, die vervolgens door de hotelcrew werden schoon gemaakt en geroosterd. Smaakt redelijk, maar een biefstuk is een stuk lekkerder.
Op de diverse tochten veel papegaaien gezien, toekans, diverse andere vogels waarvan ik de naam vergeten ben, uiteraard veel kaaimannen, die hier slechts vier meter groot kunnen worden (in het Amazonegebied worden ze veel langer). Ook de blauwe papegaai, zeer zeldzaam (de eieren brengen 10.000 dollar per stuk op), hebben we gespot. Ook een zeer grote tor en een vos die werd aangevallen door een soort mini-jaguar en dit overleefde.
En ik heb geschaakt! Er waren diverse spelen om het 's avonds gezellig te maken. Twee mensen van mijn reisgezelschap dachten het wel redelijk te kunnen, maar het bleken niet meer dan beginners. Drie keer binnen 20 zetten mat. Ik heb nog het molenspel uitgelegd aan een van de vele onderwijzer(essen) in mijn gezelschap, zodat ze dit leuke en simpele spel in Roosendaal aan haar klas kan laten zien.

Twee dagen Pantanal is genoeg. Met een truck 20km over onverharde wegen weer terug naar de bewoonde wereld, waar onze buschauffeur Waldir (een Duits sprekende Braziliaan) ons opwachtte en ons naar de achterbuurten van Campo Grande bracht. Daar sliepen we alleen maar om de volgende dag een binnenlandse vlucht naar Sao Paolo te nemen. Vanaf het vliegveld kregen we een nieuwe bus en reden we naar Paraty reden, vooral het laatste uur een prachtige rit. Brazilie heeft een geweldige kustlijn, met heuvels tot 700-800 m hoog vlak langs de kust, uiteraard afgewisseld met prachtige stranden. Je kon meteen zien dat deze regio rijker is dan het binnenland, de restaurants waren een stuk beter (en iets duurder). Er had zojuist een motorevenement plaats gevonden, want er waren zeer veel motorliefhebbers in het door ons voor de lunch gebruikte restaurant.

Paraty is een zeer oud stadje. Het oude centrum is voor auto's verboden, maar goed ook, want de straten bestaan uit klinkers die zo bijliggen dat de wegen in Parijs-Roubaix er in vergelijking asfaltwegen zijn. Paraty (een verbastering van Piran ty, witte vis) is groot geworden als uit- en invoerhaven van eerst goud en diamanten, later slaven, koffie en tabak.
Het heeft vier kerken: een voor negers, een voor mulatten, een voor vrouwen en een voor vrije blanken. Duidelijk is te zien wie er vroeger rijk waren en wie wat armer: slechts de rijken (meestal vrijmetselaars) mochten woningen van drie verdiepingen bouwen. De rest van hetgeen mijn gids vertelde, ben ik vergeten. Niet snel vergeten zal ik die geweldige ijssalons!
Voor de stadswandeling hebben we een boot genomen die ons in vijf uur naar allerlei eilandjes en strandjes bracht. Aapjes gevoerd, gezwommen en lekker genoten van het mooie weer.
Ook ontmoette ik nog een oude kennis, een vader van een jeugdschaker die ik vroeger heb lesgegeven. Hij was hier voor vakantie en het bezoeken van een congres.

Naar Paraty volgde Ilha Grande. In Angra dos Reis pakten we een open boot (velen werden goed nat vanwege de harde wind) naar het op een na grootste eiland van Brazilie. Hier zijn prachtige stranden met een torenhoge branding, wel pas te bezoeken na een wandeling van 8 km berg op, berg af.

Naar Ilha Grande was het nog een paar uur reizen naar Rio de Janeiro. Daarover later meer.