Rio de Janeiro

Rio de Janeiro is eigenlijk een verkeerde naam. De Portugees de Sa kwam daar in januari aan en dacht dat de baai een rivier was.
Ons hotel stond op 100m van de Copacobana. We kwamen 's avonds aan, zodat we het strand alleen maar in het donker zagen. Niet al te opwindend, al waren er nog we mensen aan het fitnessen en aan het voetvollyen. Eten moet je niet aan het strand, vier medereizigers werden bijna vergiftigd. Ik ging eten bij een kilo-restaurant, hier weer iets beter dan in het binnenland. En eindelijk goede soep!
De volgende dag naar het Jezusbeeld op de 710 m hoge Corcovada. Een geweldig uitzicht op de stad, op het meer waar in 2016 de roeiwedstrijden plaatsvinden en op de zee.
Daarna een stadswandeling o.l.v. een Braziliaanse gids die Nederlands sprak en ook een aantal malen in Nederland was geweest. Gezien o.a het voormalige presidentiele paleis, nu een museum over vooral president Vargas die in 1954 zelfmoord pleegde, de grote kathedraal, het sambadrome, waar bij het carnaval alle sambascholen langs paraderen. Er zijn vele scholen, die, net als bij het voetbal, in verschillende klassen zijn ondergebracht. Elk jaar begint men in september voorzichtig met oefenen aan de hand van het jaarlijks vastgestelde thema. Een jury beoordeelt de uitvoering, waarna eventueel promotie en degradatie volgen. Er was een winkel waar je carnavalskleding kon kopen. Vier mensen, waaronder ik, kregen iets aan waarna anderen foto's van deze gekte konden maken.
Ook nog het bekendste plein bezocht (naam vergeten), met de nationale bibliotheek, het theater en nog andere gebouwen. Verder het oude paleis gezien, waar de Braziliaanse keizers van 1821 (onafhankelijkheid van Portugal) tot 1889 (na afschaffing slavernij in 1888, wilde men de keizer Pedro II niet meer) zetelden.
's Avonds ben ik naar Ipanema gewandeld, een strand in een aangrenzende wijk van Copacobana. Hier is het allemaal een tikkeltje luxer dan de Copa. Het Nederlands elftal verbleef hier ook tijdens het WK. In het hotel was hier echter niets meer van te zien. Wel kreeg ik van medewerkers privefoto's te zien van het Ned. XI en de staf. Het team heeft zich trouwens in Brazilie erg populair gemaakt omdat men vrijwel elke avond flaneerde op het strand, waardoor fans handtekeningen konden krijgen en foto's namen. Dit in tegenstelling tot vele andere landen, die zich opsloten in the middle of nowhere.

De volgende dat o.l.v. dezelfde gids naar een favela. Copacobana is een wijk met een paar honderdduizend inwoners, gelegen tussen de zee en de heuvels. Het is slechts een paar honderd meter breed. Iedereen woont op maximaal vier blokken van het strand vandaan. Het was dan ook maar 200m lopen naar de dichtstbijzijnde favela. Enige jaren geleden waren de drugsbendes hier verjaagd door de politie en het was hier relatief veilig.
Alle favela's zijn tegen de heuvels opgebouwd. Hoe verder je door smalle steegjes en steile trappen omhoog loopt, hoe beter het uitzicht wordt, maar hoe armer de mensen zijn. Nieuwkomers (per dag enkele honderden in Rio) bouwen meestal hun huis bovenaan een favela. In tegenstelling tot veel mensen denken, is een favela geen krottenwijk. De meeste mensen hebben een eenvoudige baan (schoonmaker in een hotel, souvenirverkoper), er is overal (gratis, al dan niet illegaal) elektriciteit, regelmatig wifi. We lunchten zelfs in een fantastisch restaurant halverwege de favela. Ook zie je overal kleine winkeltjes, een paar kappers, een barretje, enz. Het kan de vergelijking met de krottenwijken in Afrika of India zeker doorstaan.
Bovenaan de favela was een voetbalveld. Honderden Braziliaanse profvoetballers zijn op zo'n veld hun carriere gestart. Als ze als kind tot de uitblinkers behoren, gaan ze naar een van de open dagen van een profclub om zo proberen gescout te worden. Dit voetbalveld diende in het verleden ook als executieplaats voor drugsbendes.

Aan het eind van de middag naar de suikerberg, genoemd naar zijn vorm (een Indiaanse suikerpot). Via twee kabelbanen hadden we een fantastisch uitzicht op de ondergaande zon in Rio, nog mooier dan bij het Jezusbeeld. Ook weer goede koffie en stroopwafels. De kabelbaan is bekend van de Bondfilm "Moonraker". Jaws lukt het daar niet James te overmeesteren. Op youtube nog wel te zien.

De volgende dag ging iedereen zijnsweegs. Ik ben naar het Maracanastadion gegaan. Helaas kon ik niet naar binnen, want de voorbereidingen op de wedstrijd Flamengo - Curibita waren in volle gang.
Drankverkopers, gezelschapsdames stonden allemaal te wachten om naar binnen te gaan.
Daarna naar de binnenstad met de metro, die slechts twee lijnen heeft. Een tentoonstelling over Dali in het cultureel huis bekeken, een rondleiding gehad in het parlement van Rio, dat heel erg veel lijkt op dat van Oostenrijk (samen met een Nederlandse student, die even een weekje vakantie had genomen omdat de studenten in Sao Paolo staakten), en het nationaal historisch museum bekeken. Alle musea zijn op zondag gratis toegankelijk. Het centrum van Rio is echt om te werken. Op zondag was het uitgestorven, het leven speelt zich dan af op de stranden. De meeste Nederlanders waren daar dan ook de hele dag te vinden.
Bij de uitgang van de metro op 400m van ons hotel was nog een grote markt met daarbij ook een markt voor kunstenaars. Er werden veel schilderijen tentoon gesteld, maar werd er ook wat verkocht? Twee schilders bleken behoorlijk te kunnen schaken. Ik won en verloor een partij.
Om 17.30 verzamelen in het hotel voor vertrek naar het vliegveld.
Het einde van een bijzonder mooie reis.