Brazilie, Foz do Iguacu en Bonito

Een van de zeven natuurwonderen van de wereld zijn de watervallen van Foz do Iguacu. Bij de 270 tot 300 watervallen van maximaal 90 meter hoog gaat meer water per seconde naar beneden dan bij de Niagara falls. De Cataratas, zoals ze in het Portugees heten, kunnen zowel van de Braziliaanse als de Argentijnse kant worden bereikt. Wij deden beide.
Vanaf de Braziliaanse kant ging een aantal mensen per helikopter een 10 minuten durende vlucht over de falls maken voor zo'n 90 euro. Wel kon je dan ook nog een videofilm kopen die hiervan gemaakt werd.
Daarna na de ingang van het park om vanaf verschillende plekken over en tussen de watervallen te lopen. Een geweldige ervaring, maar morgen zou het nog mooier worden.

's Middags naar de de stuwdam van Itaipu. Dit is na de drieklovendam de grootste dam ter wereld. Gefinancieerd door Amerika en Italie, maar gedeeltelijk gebouwd door Nederland. Helaas konden we niet, zoals b.v. bij de Hooverdam, in de dam komen bij een museum, maar werden we rondgereden over en rondom de dam, met een Engels sprekende gids en in het tweede gedeelte van de tocht iemand die slechts Portugees sprak. Viel een beetje tegen.

Deze reis slaap ik samen met Reinier op een kamer, een aardige en intelligent, directeur van drie basisscholen. Helaas de eerste nacht in Foz niet. Reinier was met enige anderen uit eten gegaan, terwijl ik als enige van mijn groep een Latijnse dans- en muziekshow met buffet wilde bijwonen. Ik was ruim een uur eerder terug dan Reinier, die vergeten was de sleutel af te geven. Een loper had men niet, maar gelukkig gingen er iets na 0.00 uur een paar gasten weg. Ik kon meteen die, nog niet schoon gemaakte, kamer krijgen, alles beter dan nog ik weet niet hoe lang wachten.

De volgende dag naar Argentinie, het 51e land dat ik heb bezocht. Het bezoek aan het natuurpark waar de Foz watervallen liggen, is hier nog mooier. Via een paar trails kun je ook hier tussen, onder en boven de watervallen doorlopen, een prachtige ervaring. Helaas was een deel van de bovenste trail niet bereikbaar. Een maand geleden is er in de omgeving veel regen gevallen en brak er een dam door. Een enorme vloedgolf was het gevolg, met de nodige destructie.
Daarna met een boot onder de watervallen doorgevaren, samen met de helikoptervlucht door de Grand Canyon, een van mijn meest enerverende ervaringen.

's Middags nog naar het drielandenpunt geweest (Brazilie, Paraguay, Argentinie) geweest. Net zoals in Vaals, is er niet veel te doen, wel een leuk gesprek gehad met een souvenirverkoopster uit Buenos Aires. Panama alleen maar gezien, met een pont de rivier die drie landen scheidt, over te steken, was teveel gedoe.
Daarna naar een stadje waarvan ik de naam vergeten ben. Velen sloegen daar wijn in, die in Argentinie veel beter is dan in het land van de groene kanaries. Wel nog een milkshake gedronken in het enige cafe in die stad die haar belastingen betaalt: cafe Bonafide.

's Nachts niet overnacht in een hotel, maar in de bus op weg naar het bijna 700 km verder gelegen Bonito. Heerlijke ligstoelen, van mij mag men elke nacht hierin overnachten, scheelt veel hotelkosten.

Bonito is in tegenstelling tot de naam doet vermoeden, in het geheel geen mooie stad. Integendeel, het stadje bestaat uit een hoofdstraat met restaurants en reisagentschappen, daaromheen staan slechts huizen. Het mooie van Bonito is de omgeving. Er kan worden gesnorkeld in zeer helder water van een meertje, gewandeld langs watervallen, grotten worden bezocht, geraft etc, alles tegen zeer hoge prijzen. Omdat er per dag per attractie slechts een beperkt aantal mensen wordt toegelaten, is de ruimte schaars en de prijzen hoog. Snorkelen is 90 euro, 4 km wandelen 80. Ik had het er niet voor over, enkele anderen wel. Ze kwamen wel terug met mooie verhalen, en vonden het de prijs zeker waad.
Het enige goedkope in Bonito was de kapper: knippen en scheren was slechts 25 realis, ruim 8 euro.
Ook nog een fiets gehuurd om de agentschappen te omzeilen en goedkoper een grot te kunnen bezoeken. Wel ruim 15 km fietsen over verharde zandpaden met een ATB in de brandende zon, je moet er wat voor over hebben. Helaas was men in Gruto Sao Miguel onverbiddelijk en kon ik onverrichte zake huiswaarts keren. Op de terugweg begaf de versnelling het, waardoor ik niet meer bergop kon fietsen.
Gelukkig reden er genoeg pickup-trucks en kreeg ik snel een lift.
's Middags naar een open lucht zwembad geweest om tussen vissen te zwemmen. Ook hier was een voucher nodig van een agentschap, maar omdat het tegen sluitingstijd liep, was de bewaking flexibel.
's Avonds nog een slangenshow bezocht. Het was een soort cabaret in het Portugees, waar ik dus niets aan had. Wel moet de performer het goed hebben gedaan, want hij kreeg constant de lachers op zijn hand. Toen hij merkte dat ik uit het buitenland kwam, mocht ik met een slang op de foto.

De volgende dag vertrokken naar de Pantanal, een nieuw hoogtepunt van de reis. Daarover later meer.

Mijn voorlopige indruk van Brazilie is zeer positief. Het land is uitermate goed georganiseerd, goede infrastructuur en aardige mensen. Restaurants en hotels zijn keurig en betaalbaar. Natuurlijk is er ook armoede, maar die hebben we nog weinig gezien, op vooral wat zwervers in Sao Paolo na. Maar het land maakt op bij een veel betere indruk dan andere BRIC-landen India en Rusland.
Het ontbijt bestaat uit veel vruchten en cake en taart, naast normale broodjes. Voornaamste bestandsdelen van lunch en avondeten zijn rijst met bonen en veel vlees. Vaak is er ook groente bij en/of salade. Hoe dichter bij de Pantanal, hoe meer vis er te krijgen is in restaurants. Ik heb al piranha gegeten, niet echt bijzonder.
Een fenomeen is het kilo-restaurant. Je schept op en je betaalt naar het gewicht op je bord. Meestal ben je voor 7,5 a 10 euro wel klaar. Je krijgt meestal een (elektronische) bon die wordt gescand bij de kassa. Zie je in Nederland toch niet.