Ieper, dag 2 en 3

Twee dagen achter elkaar een fiets gehuurd. Via de VVV (ik weet niet hoe dat op zijn Belgisch heet) een route met 14-18 als thema gekocht en voor ongeveer 2/3 gefietst.

Op donderdag naar het zuiden. Veel begraafplaatsen. De voorschriften waren dat er minimaal 40 personen op een begraafplaats moesten worden begraven. De grafzerken zijn allemaal hetzelfde: één in de strijd, één in de dood. Vaak staat geboorte- en sterfdatum op de zerk, met het regiment en soms een persoonlijke boodschap. Van velen is de identiteit niet bekend. Wel zijn van alle doden en vermisten in deze regio de namen in de Menenpoort gezet.

Ook naar de Kemmelberg gefietst gen opgeklommen. 156 meter hoog, maar er moet maar 98 meter geklommen worden. Veel slecht liggende kasseien. Jaarlijks komen hier ergens in maart de wielrenners langs in de koers Gent-Wevelgem (dit jaar gewonnen door Laporte).

In het heuvelland werd in de jaren 1915-1917 veel strijd gevoerd met mijnen. Men groef enorme tunnels tot onder de loopgraven van de tegenstander en liet dan mijnen ontploffen. Hierdoor ontstonden enorme kraters, nu herkenbaar als kleine vijvertjes. Een film bracht veel duidelijkheid over de vier veldslagen rond Ieper.

De volgende dag naar Zonnebeeke voor het Passchendale museum. Des slag om Passchendaele, van juli tot november 1917, staat ook bekend als de derde slag om Ieper. De Engelse generaal Haig wilde een doorbraak forceren, maar kwam uiteindelijk maar tot 8 km vooruit, tot bij Passchendaele. Een uitstekend museum, waarin duidelijk werd hoe uniformen en wapens evalueerden (De Fransen hadden oorspronkelijk nog een kleurrijk uniform, terwijl de Engelsen gecamoufleerde uniformen hadden, ontwikkeld bij de strijd in India. Gas, Tanks, vlammenwerpers, vliegtuigen, alles komt aan bod. Maar soldaten hadden ook een EHBO-kit bij zich, wat op zich levens bespaarde.

Voedselvoorziening, vrouwenarbeid die leidde tot vrouwenkiesrecht (in België pas na WOII).

Daarnaast een experience. Je kon de dug outs bezoeken, eigenlijk verblijven buiten de loopgraven, ver onder de grond, soms wel 8 meter, en daarnaast de loopgraven. De Engelse gebruikten andere materialen dan de Duitsers, ook omdat ze bijvoorbeeld jute uit de tropen konden gebruiken.

Daarna naar het kerkhof Tyne Cot, met bijna 12.000 graven het grootste uit de regio. Indrukwekkend.

In twee dagen tijd zo’n 90 km gefietst. Ik was moe en heb de 2^e helf van de middag niet veel meer gedaan. De kermis op de Grote Markt, waarvan drie dagen geleden de opbouw was gestart, was inmiddels geopend. Tijd om naar huis te gaan.