Israel 2011 18-19 juli

Al heel lang wilde ik een keer naar Israel. Niet alleen om de bijbelse plaatsen te zien (hoewel ik niet religieus ben), maar ook om een keer in de dode zee te zwemmen (tijdens mijn Jordanie reis was ik ziek toen ik die plek bezocht) en om een paar kennissen te bezoeken.
Sinds de muur om Israel staat, is het er veiliger geworden. Nauwelijks nog aanslagen in de openbare ruimte, dus ik voelde me veilig genoeg om nu maar eens te gaan.
Dus een paar maanden geleden maar weer eens een Djoserrondreis geboekt. Met deze organisatie heb ik goede ervaringen: wel de voordelen, maar niet de nadelen van een groep en vrijheid/blijheid.
Gisteren was het zover. Nog wel even een half uurtje vertraging met de trein, maar er was tijd genoeg over om nog wat te eten op Schiphol voordat het vliegtuig ten 21.30 vertrok. We kwamen tegen 2.30 in Israel aan (waar het een uur vroeger is dan in Nederland). Daarna nog een drie kwartier met de bus naar Netanya. Bij de douane werd ik eruit gepikt voor ondervraging, waarschijnlijk omdat uit mijn paspoort bleek dat ik in Syrie geweest was. Deze ondervraging duurde 45 minuten (inclusief wachttijd), daarna even zoeken naar mijn bagage. We kwamen tegen 4.30 in het hotel aan, om nog vijf uur slaap te krijgen voor het ontbijt.
Vanwege de korte nacht begonnen we met een dagje zon/zee. Veel anders is er in Netanya ook niet te doen. Er is een pleintje met wat terassen. Daar geld gehaald (mooie biljetten, maar voorlopig weet ik alleen van het biljet van 100 shekel wie erop staat) en koffie gedronken. Daarna naar zee om wat te zwemmen. Om 2.30 uur werden we van het strand gehaald omdat Edwin, een van de medereizigers, en ik uitgerekend op een stuk strand lagen dat op een bepaald gedeelte van de dag uitsluitend toegankelijk is voor vrouwen.
's avonds lekker gegeten op het bekende pleintje.
Eerste indrukken:
Leuke gemailleerde reisgroep: enkele singles, zowel man als vrouw, enkele stelletjes, een famillie. Een geschiedenisstudent waarmee ik interesses kan uitwisselen.
Israel wordt erg beinvloed door het geloof (zie mijn ervaring op het strand). In het vliegtuig kregen de joden eerst een (koshere) maaltijd, voor de andere gasten. Op de Sabat schijnt het hele openbare leven in Israel stil te vallen. Ook mogen mensen dan niet op knopjes drukken (is werken), waardoor koffie-automaten, liften niet of op een andere manier werken.
Veel Fransen en Russen hier en veel ouderen van dagen. De Fransen komen hier hun familie bezoeken die hier een huis gekocht hebben. Waarom niet op een wat meer gezelligere plek, denk ik dan, want hier is werkelijk niets te beleven. Het zou mij niet verbazen als dit het dieptepunt van de reis zou blijken te zijn.
Het land is duur, maar minder duur dan op grond van de torenhoge belastingen mag worden verwacht. Prijsnivo is ongeveer Nederland.
Nog onbeantwoorde vraag: Heeft premier Netanyahu iets te maken met deze plaats?