India 2012 dag 1

Vanwege het gebrek aan een goede internetverbinding pas nu de verslagen van de eerste dagen.


Na een lange vlucht (2,5 uur naar wenen, een tussenstop van een uur en daarna 7,5 uur naar Delhi), konden we niet meteen ons hotel opzoeken: er stond een 8 uur durende busrit met een maximumsnelheid van maar liefst 60 km/u op het programma naar Jaipur. Velen hadden gehoopt dat ’s nachts door de mindere hoeveelheid verkeer de tocht wellicht sneller had gekund, maar zij kwamen bedrogen uit. Een tussenstop om bij het krieken van de dag een locale attractie te bekijken (een schone wc) was de moeite waard. Na het inchecken werd het ontbtijt gereserveerd. Daarna gingen sommigen zwemmen, maar durfde met mijn gordelroos, pas na ruim 1,5 dag weer ingesmeerd, dat niet aan en begon mijn reisgids uit te lezen. Het was inmiddels 45 graden geworden, de stad ingaan was geen optie. Om 12.30 vertelde onze reisbegeleider het programma voor de komende drie weken. Een tip van mijn om eea op papier te zetten en met bijbehorende tijden op te hangen in de lobby vond bij hem geen gehoor. Op dit moment weet ik slechts dat we morgenochtend een site-seeing tour hebben, vanavond een bollywoodfilm en een diner. Even later hoorden we dat de film in een oud Indiaas theater was uitverkocht, zodat alleen het diner over bleef. Een lekker begin! Wel was er gratis wifi en hoefden we ons niet elke dag met deet in te smeren. De lunch was goed en leverde nieuwe energie op. Die benutte ik om even in de omgeving te gaan kijken, maar de stank (het lijkt erop dat het hotel, van binnen op zichzelf een bijzienswaardigheid, zie foto’s, in een van de vele achterbuurten van India staat) en hitte maakten dat ik na 15 minuten weer naar binnen ging om dit verslag te typen. Het komt later online te staan dan ik had gehoopt, want door een kabelbreuk doet het internet in heel Jaipur het niet. Lang leve India!
Het woord bedankt in het Hindi lijkt heel erg op dat in het Arabisch (Shukriya en Sukran) terwijl als je zegt: “Ik heet Hiddo” invloeden uit het westen terug lijken te komen (“Mera naam Hiddo”). Wellicht zijn er nog meer opvallende overeenkomsten te zien. Misschien krijg ik gelijk met mijn gedachte dat het Griekse en het Sanskriete schrift dezelfde stam hebben. Ik vind in ieder geval. dat het iets van elkaar weg heeft. Het Sanksriet, hier in het noorden het meest gesproken (in het zuiden is dat ook veelal Tamil), is van origine een Indo-Europese taal.
De groep telt 20 leden afkomstig uit alle windstreken van Nederland, al lijkt het westen vooral ruim vertegenwoordigd. Veel dertigers in de groep en veel vrouwen. Drie stellen, en een vader-zoon koppel, de overige 12 reizen alleen. Ik slaap op de kamer met Bram, een energieke dreumes van 1,55 hoog. Een dag later wilde Bram toch een eigen kamer omdat hij te weinig privacy kreeg. Omdat het laagseizoen is, kon Shoestring hier makkelijk aan voldoen, maar het kost hem wel geld: Niet alleen de meerkosten voor een extra kamer, maar ook mijn extra kosten, nu ik een kamer voor mezelf heb, moet hij betalen.
Het hotel ademt de sfeer uit van een oud Brits koloniaal huis. Er is een bibliotheek met veel oude boeken, een rookruimte (nu als zodanig niet meer in gebruik), het meubilair is verzorgd, maar lijkt afkomstig uit de jaren 50. Ooit logeerden, toen het nog geen hotel was, koningin Elizabeth en prins Philip hier. Waarschijnlijk is de omgeving in de loop der jaren afgegleden, want ik kan me niet voorstellen dat de Queen in een achterbuurt wil logeren.