Xian

Xi’an is de voormalige hoofdstad van China en betekent iets als stad van het westen. Keizer Qin Shi Huangdi (eerste keizer van de Qin) verenigde heel China, dat daarvoor had bestaan uit verschillende koninkrijken. Hoofdstad werd Xi’an. Hij was tevens de laatste keizer van zijn dynastie, Qin stierf onverwacht bij een inspectietocht in 206 bc, na een regeringsperiode van 15 jaar. In de daaropvolgende Han dynastie werd het Chinese rijk uitgebreid met Korea, Vietnam en delen van centraal-Azie. In 220 heerste er een paar honderd jaar verwarring in China, oorlogen, nieuwe verdeling, tijdelijke hereniging, totdat de Sui het weer herenigden in 589. Onder de Tang 618-960 kende China een culturele bloeiperiode, waarin onder meer het op confusianistische manier het examenstelsel werd ingevoerd voor Chinese ambtenaren. Al die tijd was Xi’an de hoofdstad, maar toen de Mongoolse Yuan dynastie (Denghis Khan, Kubla Khan) China veroverde, werd Beijing (ipv Ulambator) hoofdstad van het Chinese rijk. Marco Polo bezocht China in de 2e helft van de 13e eeuw.
Ook onder de Ming dynastie 1368-1644 kende China een bloeiperiode. Chinese jonken waren overal in de Indische oceaan te zien, tot in de Arabische wereld toe, maar later raakte China meer in zichzelf gekeerd. Onder de keizers van de laatste dynastie, de Qing uit Mantsjoerije, werd China, vooral in de 19e eeuw open gebroken door het westen, met de boxer- en opiumoorlogen tot gevolg. Pu Yi was de laatste keizer tot 1911, mocht nog drie jaar wonen in de verboden stad om daarna tot marjonettenkeizer door Japan te worden aangesteld in Mantsjoerije. Beijing bleef al die tijd de hoofdstad, met uitzondering van het begin van de Ming dynastie, toen Nanking deze rol vervulde.

Toen Qin in 206 bc stierf, werd hij samen met zijn bedienden, slaven en vrouwen begraven in een tombe, die nog steeds niet is open gemaakt. Volgens de verhalen moeten er enorme schatten in zijn tombe liggen. Sommige bedienden werden trouwens levend met hem begraven.
Op ongeveer 2 km van zijn tombe groeven een paar boeren in 1974 een waterput. Bij toeval stuitten ze op aardewerken beeldjes: onderdeel van het terracottaleger. Dit leger van meer dan 9000 soldaten en generaals, allemaal verschillend, en vele paarden ligt in zeker vier kuilen, waarvan er drie bezichtigd kunnen worden. Ze zijn voor het merendeel vernield, maar worden nog steeds gerestaureerd. De meeste kleuren zijn helaas verloren gegaan. Het wordt wel het achtste wereldwonder genoemd. Ook vond men nog twee prachtige bronzen strijdwagens, die ook tentoon worden gesteld in het museum, op een uurtje rijden van Xi’an.
Er hebben ruim 700.000 arbeiders aan de vervaardiging van het terracottaleger gewerkt, meer dan aan de muur.

Een dag eerder hadden we, na een treinreis van 15 uur, waarbij we ’s ochtends vroeg om 5.00 uur arriveerden, een fietstocht gemaakt over de prachtig gerestaureerde stadsmuur met een omtrek van bijna 14 km. Prachtige vergezichten, mooie gebouwen, en veel wolkenkrabbers buiten de muur. Daarna bezochten we de bell- en drumtower, die ook hier dicht bij elkaar lagen. Xi’an kent ook een moslimminderheid van circa 80.000 mensen, die een moskee hebben in het midden van de stad. Ook de nabij gelegen souk werd bezocht.
De meeste mensen gingen daarna even rusten, ikzelf bracht een bezoek aan het historisch museum dat nog een uurtje open was. Veel oude kunst- en gebruiksvoorwerpen uit verschillende dynastieen. Ik wist niet waar ik moest beginnen, maar gelukkig trof ik twee Chinese studenten, die werden opgeleid als gids en over een maand hun eindexamen hadden, die mij een gratis rondleiding gaven.
Oude munten met gaten in het midden, veel jade, een belangrijke edelmetaal hier (maar in sommige dynastieen was zilver en goud belangrijker), een overzicht van de zijderoude, waar Xi’an deel van uitmaakte en nog veel meer was er te zien. In de Tangdynastie veel beelden van dikke vrouwen, toen het schoonheidsideeaal, daarna was slank weer in. Ook beeldjes van sumoworstelaars waarvan mijn gidsen beweerden dat de sport in China was ontstaan.

’s Avonds een fontein-lichtshow gezien, maar dat stelde niet heel veel voor. Wel keken er een paar duizend Chinezen naar het spektakel in een zeer gezellig park, met veel kleine restaurantjes, illegale souvenirverkopers, een kleine kermis en westerse koffietentjes. Bus 5 bracht me in 7 stops weer naar het hotel.

Na het bezoek aan het terracottaleger de dag erna na een Chinese (voetmassage) gegaan. Daar waren mijn voeten hard aan toe, net als van de meeste anderen. De avond werd afgesloten met een bezoek aan een bar, waar de jarige Vincent (30) ons trakteerde. Al bij het ontbijt had de reisbegeleider zijn stoel versierd met bloemen en hadden we hem een mahjongspel en zijn naam in het Chinees cadeau gedaan. ’s Middags was er taart. Eten deden we daar ook, velen namen pizza, ik uitstekende noodles. De porties waren zo klein, dat ik er noodgedwongen nog een bij moest bestellen.