Laatste dagen Armenie

Een paar dagen geen tijd gehad om iets te schrijven. Of een te druk programma, of geen internet, en vaak beide.

Vanuit Sissian naar Tatev gereden. Daar staat een van de langste kabelbanen van de wereld. Een gondel met bijna 25 mensen vervoert je over bijna 6 km naar het Tatev klooster. Een prachtig uitzicht over het honderden meters lager gelegen dal met daarin een vervallen dorpje. Het klooster was de zoveelste in een rij, maar interessanter was de oliemolen daar.

Op weg naar het Sevan meer rijden we over grote delen van de zijderoute uit de Middeleeuwen en we komen naast kudde's schapen en koeien (met echte cowboys) ook een selim karavanserai tegen, een rustplaats voor de karavaanlopers. Uiteraard ook weer veel slechte wegen. Natuurlijk hebben de wegen veel te lijden onder de kou, maar de wegarbeiders schijnen ook zo matig betaald te worden dat ze het zeer rustig aandoen.

Na een lange route in de bergen nog even een kerkhof bezocht met enige bijna 1000 jaar oude graven. Een 13-jarig meisje vertelde over iets over de inscripties van de meest belangrijke graven en kreeg een royale fooi. Moedertje lief, die handgemaakte prullaria verkocht, had echter geen omzet...

Overnacht in een hotel waar vroeger ook Sovjetleiders kwamen. Brezjnev en Mikojan zijn er geweest en hebben er vergaderd. Een kale bedoeling daar, met kleine kamers en matige douche. Zwemmen konden we niet, want het water is in deze tijd van het jaar veel te koud. Internet kapot, receptioniste spreekt alleen Armeens. Wil Armenië de weinig kansen die het heeft (geen grondstoffen, geen maakindustrie, dus toerisme) benutten, dan moet men investeren in infrastructuur, opleidingen (talen) en kansen zien.

De volgende dag via het op een schiereiland gelegen Savanankkerkje naar Dilian gereden. Het kerkje ligt alleen maar op een schiereiland omdat het water in de loop der tijden door irrigatie erg is gedaald.

In Dilian is niet veel te doen. Een plaatsje van niets. Er staan wat kerkjes in de buurt, waarvan we er een bezocht hebben en waar we een werkende samovar hebben gezien. Het zou beter zijn als Djoser een wandeltocht in deze reis zou opnemen. De omgeving is prachtig en het zorgt voor enige afwisseling.
Wel een zeer goed, groot en modern hotel, avondeten deze keer inclusief. De beste douche ooit met voor achter en van de zijkant stralen en massage. Maar waarom geen straal vanuit de bodem?

De volgende morgen een steile klim gemaakt om de fresco's te zien in het Kobayr klooster. Helaas stond dat grotendeels in de steigers, maar de klim, tussen de koeien en varkens was leuk.

Ook nog het Sanahin klooster en het Haghpatklooster gezien. Beide zijn Unesco werelderfgoed en liggen vol met graven. In Sanahin staat ook het Mikojan museum. Dit kleine museum is een ode aan de gebroeders Mikojan, waarvan de een de MIG mede heeft ontworpen (de motoren door Goerevitsj) en de ander in het politburo heeft gezeten. Geen bedreiging voor Stalin hield hij dat maar liefst 42 jaar vol. Een achternicht leidt het museum en vertelt enthousiast over haar oudooms. Gelukkig hadden we iemand die Russisch kon verstaan.

Bij het Haghpat waren veel jongeren die hun laatste schooldag vierden. Meisjes in witte blouse en zwarte rok, jongens in pak. Een kaarsje aansteken voor een goed resultaat op het examen, veel foto's maken en dan al toeterend weer naar beneden. Het was leuk om met hen te spreken over hun toekomst. De jongens moeten na een jaar studie 2 jaar het leger in en kunnen dan weer verder studeren. Velen vonden het leuk om met ons op de foto te gaan.

Daarna naar de grens gereden, waar we zeer snel de douane konden passeren.