Balkanreis 2013, dag 9 en 10

In Tirana voelde ik me een beetje ontheemd: de taal biedt geen enkele herkenningspunt, de jeugdherberg was slecht en mocht die naam eigenlijk niet hebben. Dus de volgende dag de bus genomen naar Montenegro.
Daarvoor moest eerst een flink eind gelopen worden. Verzamelpunt was een plein op ongeveer 1,5 km afstand van het Skenderbeuplein. Bussen gaan daar niet op een vaste tijd, men wacht dat het minibusje vol is en vertrekt.
Er was dus nog genoeg tijd om bij de kleine winkeltjes wat eten te kopen. Na een wachttijd van een half uur vertrok de bus om 8.30 uur.

De reis naar Skhoder duurt ongeveer 2 uur. Vanaf daar moest de bus worden gepakt naar Ucinje, een klein stadje in het zuidwesten van Montenegro. Die ging pas om 16.00 uur. Ik had geen zin om ruim 5 uur te wachten, dus een taxi genomen voor 20 euro. Aan de grens een kwartiertje wachten en daar een ontmoeten met een bus toeristen uit Kosovo! Hoeveel landen hebben dit ministaatje inmiddels erkend?

In Ucinje mijn stadskaart van Tirana overgedragen aan een paar Amerikanen die de andere kant op reisden. Na een uurtje vertrok de bus naar Budva. Een mooie route met aan de ene kant de kust en aan de andere kant de bergen.

Rond 15.00 was ik in Budva. Via het toeristenburo een stadskaart gekregen en toen naar de jeugdherberg gegaan. Deze lag op 5 minuten lopen, maar bewoners uit de buurt wisten van het bestaan van de beste jeugdherberg van Montenegro 2013 niets af.

De speelzaal van het EK-jeugdschaken bleek op 5 minuten lopen te liggen. Uiteraard wisten de medewerkers van de jeugdherberg niets af van dit toernooi. Tegen 15.30 uur kennis gemaakt met enige begeleiders en ouders en ik was net op tijd om het eerste punt binnen te zien komen.

De ronde was net begonnen (start 15.30 uur), de jongste leeftijdscategorieen, die in een apart gebouw (aan de buitenkant lijkend op een schoolgebouw), startten een half uur later. Dus even de tijd genomen om de oude stad te bezoeken. Budva is niet groot, zo'n 20.000 inwoners, en door het oude gedeelte van de stad, mooi liggend aan het water, ben je ook zo heen. Toevallig werd er op 5 oktober ook het feest van de vis gevierd. Er was een podium met een blaasorkest, verklede mensen die rare dansjes opvoerden en grote rijen voor vijf barbecues waar men een gegrilde vis kon krijgen.

Buiten de oude stad ligt de haven met veel grote jachten. Het grootste jacht was uiteraard Russisch. De Russen kopen momenteel veel huizen op in Montenegro om daar de zomer door te brengen. Overal hoor je die taal.
Ook nog even geluncht en gemerkt dat de prijzen veel hoger liggen dan in de landen waar ik tot nu toe door heen was gereisd. Door het toerisme lijken de prijzen bijna westers, maar de service was ook op westers nivo: eindelijk kreeg een ijsklontje bij een glas fris.

Daarna terug naar het EK. Een van mijn voormalige pupillen, Tycho, spelend t/m 10 jaar, was al klaar en had verloren. Ik zou hem niet meer zien. Eelke, in dezelfde categorie spelend, won zijn partij. Hij zou uiteindelijk op 6-9 finishen. Lucas van Foreest, die ik nog stap 2 gegeven heb, speelde een plusremise en zou ook 6 punten scoren. Jorden, zijn oudere broer, won die dag en een paar dagen later ook het kampioenschap.

De speelzaal waar de 4 oudste leeftijdskategorieen speelden, was een sporthal. Het leek me voor de spelers een beetje krap, maar het kon. Op de grote publieke tribune zaten veel ouders en enige trainers, die van zo'n afstand natuurlijk niet veel konden zien. Maar uiteraard was er wifi waardoor zo'n 20 partijen per dag live te volgen waren.
Er was geen analyseruimte. Er werd in de vele omliggende cafeetjes geanalyseerd of buiten op de vele terrasjes. Verder zaten er vele wedkantoren in de sporthal, waar live bundesligavoetbal te volgen was.
Het was een leuke ronde waar de Nederlandse topspelers zich weer goed lieten zien.

's Avonds naar het onderkomen gegaan. Een gigantisch complex, waar zo'n 1000 spelers en 500 ouders/begeleiders waren ondergebracht. Nog kennis gemaakt met Daria Viscanescu, een fb-vriend uit Roemenie en enige Fransen die ik in Saint-Lo had leren kennen. Tot mijn verbazing deed Louis Salles (met die grote neus) ook mee. Ook Celine Haussernot had ik nog nooit ontmoet.

De volgende dag zou mijn laatste vakantiedag zijn. Met de bus naar Citenje gereisd, de voormalige hoofdstad van het koninkrijk Montenegro. Veel mooie gebouwen: een paar voormalige ambassade's, een paar kerken, een klooster, kleine paleizen van voormalige koningen, nu musea, net als het voormalige gemeentehuis, en een oud theater. Het historisch museum stelde niet veel voor: alleen maar dingen te zien, de video's deden het niet en er werd nauwelijks iets in het Engels verteld. De spaghetti bolognaise was daarentegen erg goed en mijn Frans nog voldoende om een gesprek aan te knopen met een ouder Frans echtpaar op doorreis. Nog een souvenir gekocht en daarna naar Podgorica. In deze lelijke stad in een cafe voetbal gekeken en gewacht op de trein naar Belgrado.

Montenegro (zwarte bergen) doet zijn naam eer aan: de schaduwen van de dennen in de rotsachtige bergen (ik schat zo'n 1000m hoog) zijn pikzwart. Het land heeft veel kleinere plaatsjes met leuke oude centra en prachtige natuur. Zeker een land dat het bezoeken waard is, maar de prijzen zijn relatief hoog.

De nachttrein naar Belgrado deed er ruim 11 uur over, een uurtje langer dan volgens tijdsschema. Even naar mijn jeugdherberg gelopen om daar een handdoek die men per ongeluk in beslag had genomen terug te krijgen en daarna per taxi naar het vliegveld. Daar twee maaltijden genomen om mijn dinars op te maken en weer een Wizzair vliegtuig naar Eindhoven genomen.

Net voor aankomst in Eindhoven bleek op het NS-station een kraanwagen op de bovenleiding te zijn gevallen. Gevolg: urenlange vertraging, gratis koekjes, koffie en fris.
In een pizzeria een bestelling geplaatst die ik binnen 5 minuten voorgeschoteld kreeg. Dat is pas snel! Daarna de trein via Utrecht en Zwolle naar Groningen genomen. De laatste trein had ook weer vertraging, waardoor ik de stadsbus voor mijn neus weg zag rijden. Een bus later bracht me om 23.45 thuis.