Vietnam Halong bay, Hanoi en Hue
Blijf op de hoogte en volg Hiddo
27 Juli 2017 | Vietnam, Hué
Ha Long ligt ongeveer 180 kilometer van Hanoi af. De naar de stad genoemde baai is sinds 2000 Unesco werelderfgoed. Er liggen 1969 eilanden, monolieten, die stijl uit de oceaan omhoog rijzen. Prachtig om te zien en er doorheen te varen. Op een van de eilanden werd gestopt voor een bezoek aan een grot met drie kamers, waarvan er een zeer groot. Daarna zouden we nog naar een strandje gaan, maar dat was door de vloed verdwenen. Wel nog even gezwommen in het warme water van de stille oceaan.
Het is trouwens erg druk in de baai. Per dag bezoeken duizenden toeristen dit gebied, veelal op behoorlijk oude bootjes. We gingen in rij door de grot heen. Ook wordt er behoorlijk wat afval weggegooid en is de baai vervuild. Vietnam schijnt een waarschuwing gehad te hebben van de Unesco om de troep op te ruimen, anders verdwijnt de Ha Long baai van de lijst.
Op weg naar Ha Long bay vertelde onze gids, mr. Ti, iets over het Vietnamese alfabet. Het Vietnamees schijnt een van de moeilijkste talen ter wereld te zijn. Het is een toontaal, met zes tonen voor elke klinker. De tonen worden weergegeven door allerlei accenten. De Vietnamesen gebruiken een Latijns alfabet (quoc ngu), dat de Chinese tekens heeft vervangen. We kregen wat woordjes te leren, waarvan ik alleen het woord Xi Chao (hallo, goedendag) heb onthouden.
We overnachtten op de boot en gingen de volgende dag terug. Onderweg stopten we bij een oesterkwekerij. De oesters werden gekweekt voor de parels. Er zijn drie soorten oesters, verschillend in grootte, die ook verschillende soorten parels (kleur en grootte) kunnen bevatten. In de oesters wordt een rond stukje van een schelp geimplanteerd. De oester beschouwd dit als gevaarlijk afval, en beschermt zichzelf door om er parelmoer (kalk en hoornstof) omheen te leggen. De oesters worden in grote rasters in zee gehangen. Het kan jaren duren voordat de parels kunnen worden geoogst. Bovendien vormen slechts 70-80% van de oesters parels, die ook lang niet allemaal even rond zijn. De ronde worden geselecteerd op grootte en glans en daarvan worden sieraden gemaakt. Van traanvormige parels kunnen ook sieraden worden gemaakt, maar de overige worden vermalen en dienen als huidcrème. Ook worden de schelpen bewerkt tot sieraden.
Geluncht in een restaurant waar je ook hamburgers en patat kon kopen. Dat deden velen van mijn reisgenoten, waaronder alle Belgen. In een nabij gelegen werkplaats werden allerlei beelden gemaakt van steen, waarvan er vele buiten tentoongesteld waren om te worden verkocht.
In Hanoi even gerust en daarna naar waterpoppenshow, een Vietnamese traditie. De show speelt zich af in het water en kent vooral scenes uit het vroegere boerenleven in Vietnam. Mooie effecten met vuurwerk en vlammen en mooie muziek, live gespeeld.
De volgende dag was vrij te besteden. Velen, waaronder ik, bezochten het gevangenismusuem Hoa Lo. Deze werd in 1896 door de Fransen gebouwd. Er was plaats voor 500 gevangenen, maar er hebben er wel eens 2000 tegelijk ingezeten. Omstandigheden waren abominabel. Er zijn ook tientallen gevangenen, veelal strijders tegen de Franse overheersing, met de guillotine ter dood gebracht. De gevangenis werd in de Vietnamoorlog ook gebruikt om Amerikaanse piloten vast te houden, waaronder John McCane. Het werd door hen het Hanoi Hilton Hotel genoemd.
Daarna ben ik naar het historisch museum gegaan. Daarin vele voorwerpen uit de verre historie van Vietnam, maar weinig info over de moderne tijd. Helaas was de prachtige opera niet toegankelijk voor een bezoek, want men bereidde zich voor op een voorstelling.
In de oude stad zijn de straatjes nauw en worden deze bevolkt door duizenden scooters. Auto's zie je niet veel. Buiten de oude stad is de Franse invloed te zien: veel grote boulevards. Er zijn wel verkeerslichten en zebra's, maar waar deze voor dienen is niet duidelijk. Behalve op grote kruispunten houdt niemand zich aan voorrangsregels zoals wij die kennen. Ook rijdt men kriskras door elkaar. Toch heb ik geen enkel ongeluk zien gebeuren. Al die scooters zorgen voor veel milieuverontreiniging. Je ziet ook veel mensen met een kapje voor hun mond. De gemeente wil in 2030 daarom alle scooters afschaffen, maar dat plan valt niet goed. De armen zijn de klos, want rijken kunnen zich een auto veroorloven en worden niet gepakt. Wellicht moet men meer elektrisch gaan rijden. Men is ook voorzichtig begonnen met een metro. Het is de grootste stad die ik ken zonder een metrosysteem.
Vietnamezen spreken nauwelijks Engels, maar er zijn velen die het wel willen leren. Toeristen worden veelvuldig aangesproken door vooral jonge vrouwen die met hen Engels willen oefenen. Vragen hebben ze al opgeschreven in een boekje,
Sinds eind jaren 80 is Vietnam overgeschakeld naar een kapitalistisch systeem. Nodig, omdat de Sovjet Unie ineen stortte en men geen subsidies meer kreeg. Sindsdien heeft het land zich enorm ontwikkeld, maar er is nog steeds veel te doen, vooral aan infrastructuur en onderhoud van gebouwen en toeristische plekken. De economie lijkt echter niet efficiënt. Je ziet zo verschrikkelijk veel mensen niets te doen voor hun kleine winkeltje, ook in de parelkwekerij waren er wel 25 verkoopsters die niets te doen hadden.
Vietnam is jarenlang een keizerrijk geweest, maar ook vaak bezet geweest door andere landen: China, Frankrijk, Japan en de USA deden een duit in het zakje.
In 1802 kwam de laatste keizerlijke dynastie, die van de Nguyen, aan de macht, na een burgeroorlog. Er zouden 13 keizers regeren tot 1945. Deze keizers regeerden vanuit Hue, een stad in het midden van Vietnam. We reden erheen met een verrassend luxe nachttrein: de toiletten waren niet smerig, je mobieltje kon worden opgeladen en er was zelfs tv! Van 7 van hen werd even ten zuiden van deze stad graftomben met soms een enorm complex er omheen, gemaakt. Twee heb ik er bezocht, Tu Duc, wellicht het grootste, volgend de gids het mooiste, maar daar ben ik het niet mee eens, en de van Khai Dinh, die op mij een enorme indruk maakte. Alle keizers kregen bewakers en dienaren mee in de vorm van stenen beelden. De mensen die bij de tombe van Tu Duc waren betrokken, zouden allen zijn vermoord opdat het graf niet ontwijd zou worden.
Daarna terug naar de stad om de citadel te bezoeken met daarin de verboden stad. Vele prachtige gebouwen van de keizer, zijn familie en hofhouding. Het heeft iets weg van de verboden stad in Beijing, maar die is nog veel groter en bovendien veel beter onderhouden of gerestaureerd. Hier is nog veel te doen. De prijzen zijn naar verhouding hoog (tempel 100.000 Dong, citadel 150.000, 4-6 euro), wellicht worden die bedragen gebruikt voor de renovatie van de complexen. Hieruit blijkt wel dat Vietnam een goedkoop land is. Entreebewijzen zijn vaak minder dan 2 euro, voor minder dan een tientje kun je goed eten. Je ziet dan ook veel jongeren hier rondtrekken. De reis is duur, daarna wordt het moeilijk om je geld uit te geven. Ik ben vooral veel Nederlanders en Engelsen tegen gekomen.
Het is trouwens erg druk in de baai. Per dag bezoeken duizenden toeristen dit gebied, veelal op behoorlijk oude bootjes. We gingen in rij door de grot heen. Ook wordt er behoorlijk wat afval weggegooid en is de baai vervuild. Vietnam schijnt een waarschuwing gehad te hebben van de Unesco om de troep op te ruimen, anders verdwijnt de Ha Long baai van de lijst.
Op weg naar Ha Long bay vertelde onze gids, mr. Ti, iets over het Vietnamese alfabet. Het Vietnamees schijnt een van de moeilijkste talen ter wereld te zijn. Het is een toontaal, met zes tonen voor elke klinker. De tonen worden weergegeven door allerlei accenten. De Vietnamesen gebruiken een Latijns alfabet (quoc ngu), dat de Chinese tekens heeft vervangen. We kregen wat woordjes te leren, waarvan ik alleen het woord Xi Chao (hallo, goedendag) heb onthouden.
We overnachtten op de boot en gingen de volgende dag terug. Onderweg stopten we bij een oesterkwekerij. De oesters werden gekweekt voor de parels. Er zijn drie soorten oesters, verschillend in grootte, die ook verschillende soorten parels (kleur en grootte) kunnen bevatten. In de oesters wordt een rond stukje van een schelp geimplanteerd. De oester beschouwd dit als gevaarlijk afval, en beschermt zichzelf door om er parelmoer (kalk en hoornstof) omheen te leggen. De oesters worden in grote rasters in zee gehangen. Het kan jaren duren voordat de parels kunnen worden geoogst. Bovendien vormen slechts 70-80% van de oesters parels, die ook lang niet allemaal even rond zijn. De ronde worden geselecteerd op grootte en glans en daarvan worden sieraden gemaakt. Van traanvormige parels kunnen ook sieraden worden gemaakt, maar de overige worden vermalen en dienen als huidcrème. Ook worden de schelpen bewerkt tot sieraden.
Geluncht in een restaurant waar je ook hamburgers en patat kon kopen. Dat deden velen van mijn reisgenoten, waaronder alle Belgen. In een nabij gelegen werkplaats werden allerlei beelden gemaakt van steen, waarvan er vele buiten tentoongesteld waren om te worden verkocht.
In Hanoi even gerust en daarna naar waterpoppenshow, een Vietnamese traditie. De show speelt zich af in het water en kent vooral scenes uit het vroegere boerenleven in Vietnam. Mooie effecten met vuurwerk en vlammen en mooie muziek, live gespeeld.
De volgende dag was vrij te besteden. Velen, waaronder ik, bezochten het gevangenismusuem Hoa Lo. Deze werd in 1896 door de Fransen gebouwd. Er was plaats voor 500 gevangenen, maar er hebben er wel eens 2000 tegelijk ingezeten. Omstandigheden waren abominabel. Er zijn ook tientallen gevangenen, veelal strijders tegen de Franse overheersing, met de guillotine ter dood gebracht. De gevangenis werd in de Vietnamoorlog ook gebruikt om Amerikaanse piloten vast te houden, waaronder John McCane. Het werd door hen het Hanoi Hilton Hotel genoemd.
Daarna ben ik naar het historisch museum gegaan. Daarin vele voorwerpen uit de verre historie van Vietnam, maar weinig info over de moderne tijd. Helaas was de prachtige opera niet toegankelijk voor een bezoek, want men bereidde zich voor op een voorstelling.
In de oude stad zijn de straatjes nauw en worden deze bevolkt door duizenden scooters. Auto's zie je niet veel. Buiten de oude stad is de Franse invloed te zien: veel grote boulevards. Er zijn wel verkeerslichten en zebra's, maar waar deze voor dienen is niet duidelijk. Behalve op grote kruispunten houdt niemand zich aan voorrangsregels zoals wij die kennen. Ook rijdt men kriskras door elkaar. Toch heb ik geen enkel ongeluk zien gebeuren. Al die scooters zorgen voor veel milieuverontreiniging. Je ziet ook veel mensen met een kapje voor hun mond. De gemeente wil in 2030 daarom alle scooters afschaffen, maar dat plan valt niet goed. De armen zijn de klos, want rijken kunnen zich een auto veroorloven en worden niet gepakt. Wellicht moet men meer elektrisch gaan rijden. Men is ook voorzichtig begonnen met een metro. Het is de grootste stad die ik ken zonder een metrosysteem.
Vietnamezen spreken nauwelijks Engels, maar er zijn velen die het wel willen leren. Toeristen worden veelvuldig aangesproken door vooral jonge vrouwen die met hen Engels willen oefenen. Vragen hebben ze al opgeschreven in een boekje,
Sinds eind jaren 80 is Vietnam overgeschakeld naar een kapitalistisch systeem. Nodig, omdat de Sovjet Unie ineen stortte en men geen subsidies meer kreeg. Sindsdien heeft het land zich enorm ontwikkeld, maar er is nog steeds veel te doen, vooral aan infrastructuur en onderhoud van gebouwen en toeristische plekken. De economie lijkt echter niet efficiënt. Je ziet zo verschrikkelijk veel mensen niets te doen voor hun kleine winkeltje, ook in de parelkwekerij waren er wel 25 verkoopsters die niets te doen hadden.
Vietnam is jarenlang een keizerrijk geweest, maar ook vaak bezet geweest door andere landen: China, Frankrijk, Japan en de USA deden een duit in het zakje.
In 1802 kwam de laatste keizerlijke dynastie, die van de Nguyen, aan de macht, na een burgeroorlog. Er zouden 13 keizers regeren tot 1945. Deze keizers regeerden vanuit Hue, een stad in het midden van Vietnam. We reden erheen met een verrassend luxe nachttrein: de toiletten waren niet smerig, je mobieltje kon worden opgeladen en er was zelfs tv! Van 7 van hen werd even ten zuiden van deze stad graftomben met soms een enorm complex er omheen, gemaakt. Twee heb ik er bezocht, Tu Duc, wellicht het grootste, volgend de gids het mooiste, maar daar ben ik het niet mee eens, en de van Khai Dinh, die op mij een enorme indruk maakte. Alle keizers kregen bewakers en dienaren mee in de vorm van stenen beelden. De mensen die bij de tombe van Tu Duc waren betrokken, zouden allen zijn vermoord opdat het graf niet ontwijd zou worden.
Daarna terug naar de stad om de citadel te bezoeken met daarin de verboden stad. Vele prachtige gebouwen van de keizer, zijn familie en hofhouding. Het heeft iets weg van de verboden stad in Beijing, maar die is nog veel groter en bovendien veel beter onderhouden of gerestaureerd. Hier is nog veel te doen. De prijzen zijn naar verhouding hoog (tempel 100.000 Dong, citadel 150.000, 4-6 euro), wellicht worden die bedragen gebruikt voor de renovatie van de complexen. Hieruit blijkt wel dat Vietnam een goedkoop land is. Entreebewijzen zijn vaak minder dan 2 euro, voor minder dan een tientje kun je goed eten. Je ziet dan ook veel jongeren hier rondtrekken. De reis is duur, daarna wordt het moeilijk om je geld uit te geven. Ik ben vooral veel Nederlanders en Engelsen tegen gekomen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
