Arequipa en Colca canyon

Vanuit Nazca is het bijna een dag rijden naar Arequipa. Deze stad ligt op ruim 2300 meter. Onderweg mooie woestijnlandschappen en steeds hogere bergen. De stad wordt omgeven door verschillende vulcanen van 5600 tot ruim 6000 meter hoog, waarvan Misti voor de Inca's een belangrijke religieuze betekenis had. Daarnaast zijn er de pichupichu en de Amato. Veel historische gebouwen zijn opgetrokken uit het witte vulkanische gesteente sillar, en daarom wordt Arequipa ook wel de witte stad genoemd.
Volgens een legende dankt de stad haar naam aan de vierde Inca koning Mayta Capac. Hij reisde in deze streek rond. Toen zijn soldaten, die bijzonder gecharmeerd waren van het aangename klimaat (het is er vrijwel altijd zonnig met temperaturen van zo'n 22 graden) vroegen of ze hier konden blijven, zou de Inca hebben gezegd: “Ari quepay”, Quechua voor ja, blijf.
We maakten een stadswandeling met een free walking tour. Deze tours zijn niet gratis, aan het eind word je geacht een fooi van 5-10 euro te geven. Meestal een combinatie van geschiedenis van de stad/regio, leuke anekdotes, veel informatie over musea en restaurants en veel informatie over de gebouwen. Dit werd echter de slechtse tour die ik ooit had meegemaakt. Het begin was aardig met een bezoek aan een lama/alpaca boerderijtje, maar daarna werden we naar een commerciele winkel geleid waar je loeidure truien, sjaals en andere dingen van alcapawol kon kopen. De rest van de tocht eigenlijk te weinig informatie over de bijzonderheden van de stad en helemaal niets over het mooiste plein van Peru, het plaza de Armas. Een plaspauze had ik nog nooit op zo'n tocht meegemaakt, nodig omdat vrijwel iedereen op knappen stond. Vanwege de grote hoogte moet er veel gedronken worden, drie liter per dag wordt aangeraden. Ook het kauwen van cocabladeren (niet gedaan, vies), en het drinken van cocathee is hiervoor goed. Ik benutte de tijd voor een lekker ijsje en de lekkerste kop koffie van Peru, althans volgens het uithangbord boven het koffiestandje, dat vorig jaar een belangrijke prijs gewonnen had. Het was inderdaad de beste koffie die ik in de vakantie gedronken heb.
In Peru zijn vier aan kamelen verwante dieren te zien. De lama is natuurlijk het bekendst. Het wordt als lastdier gebruikt, maar van de wol worden ook kleding gemaakt. Veel verfijnder is de wol van de Alpaca. Dit dier is wat kleiner en geeft zeer zachte wol, vooral die van baby-alpaca's. Het is ook gedomesticeerd. De Vicuna levert de verfijnste wol ter wereld, maar leeft alleen in het wild. Eind mei, begin juni worden er velen bij elkaar gedreven en vervolgens geschoren, waarna ze weer worden vrijgelaten. Bij de Inca's droegen alleen edelen kleding van de Vicuna's. Daarnaast is er nog de guanaco, waar er niet veel meer van rondlopen. De wol is niet goed, maar het vlees wel lekker.
Na een korte lunch naar het museo Santuarlos Andinos. Hier veel Inca-voorwerpen, maar het meest interessant is toch de mummie het meisje Juanita, dat op de Amato geofferd is door de Inca's. Eerst een film van 20 minuten over de opgraving en de historische context van de mummie. Vervolgens naar het klooster van Santa Catalina. Deze werd in 1580 gesticht door de rijke weduwe Maria de Guzman, die vervolgens ook zelf non werd. De soms meer dan 200 nonnen legden allemaal de gelofte van afzondering af, waardoor het klooster een stad in een stad werd. Je kunt uren in het gebouw rondbrengen met zijn kronkelige straatjes, huisjes van nonnen, klaslokalen, kunst, keukens, ovens, kappelen in vaak prachtige kleuren.
's Avonds nog even de kathedraal bezocht, nadat de korte broek voor een lange werd verwisseld. Overdag in de zon is het lekker weer, maar op deze hoogte is het 's avonds koud. Daarna gegeten in een restaurant achter de katherdraal waarin in het geschreven Nederlands mensen welkom werden geheten. Daar een Braziliaanse vrouw ontmoet die al een tijdje op vakantie was in Peru en ons wat tips gaf over wat we niet en wel konden missen.

De volgende dag naar Chivay. De weg voert over een 4900 meter hoge pas. Veel alpaca's en lama's gezien en ook enige vicuna's. Vrijwel iedereen had vanwege de hoogte enige hoofdpijn. Chivay ligt op 3600 meter hoogte. Het ligt aan de rand van de Colca canyon, een kloof met een diepte van 3200 meter, de op een na diepste kloof ter wereld, en dus twee keer zo diep als de Grand Canyon. Prachtig gezicht, ook op de vele terassen waar de boeren in deze streek vee en akkerbouw plegen. De canyon is beroemd omdat daar condors worden gespot. Dat hebben we ook gedaan, zowel volwassenen als jonge condors zweefden op de termiek. De gids die twee dagen met ons meereed legde ook veel uit over de grassen en cactussen die hier worden gekweekt, maar daar ben ik vrijwel alles van vergeten. Kwam mede omdat ik een reizigersgriepje kreeg en lichte koorts had. Omdat we op grote hoogte zaten, het zekere voor het onzekere maar genomen en een dokter laten komen die me enige antibioticapillen en paracetamol voorschreef voor slechts 450 soles. Gelukkig was de meegekomen boekhouder zo vriendelijk om de rekening in euro's iets op te kloppen en daar 130 euro van te maken. Mijn reisverzekering vergoedt dit normaal gesproken en dan maak ik door mijn ziekte zelfs nog een beetje winst.

Onze reisbegeleider doet naast zijn werk een reis per jaar. Hij heeft dankzij cursussen en vrijwilligerswerk goed Spaans geleerd en dat is in Zuid-Amerika een enorme pré. Nog jong (30), maar zeer zelfstandig en altijd in een vrolijk humeur. Heeft me ook goed bijgestaan tijdens mijn ziekte. V,eel informatie en erg moderen. Als het even kan, geeft hij vertrektijden, restaurants en andere nuttige tips door via de app. Is er geen internet, dan schrijft hij de informatie, zoals al zijn voorgangers deden, op een brief bij de receptie. Het enige wat nog voor verbetering vatbaar is, is zijn handschrift.